دلفین دریای بالتیک از تنهایی با خودش صحبت می‌کند – زومیت

دلفین‌های بینی بطری (Tursiops truncatus) حیواناتی اجتماعی هستند که معمولا به‌صورت گروهی زندگی می‌کنند. اما در سپتامبر ۲۰۱۹، دلفین تنهایی که مردم محلی او را دِله می‌نامیدند، در اطراف کانال سوِندبورگ‌سوند در جنوب جزیره فونن در دانمارک ظاهر شد. این منطقه خارج از محدوده معمول دلفین‌های بینی بطری است و دلفین دیگری در آن نزدیکی دیده نمی‌شد.

پژوهشگران دستگاه‌های ضبط را زیر آب قرار داده بودند تا ببینند حضور دلفین تنها چه تاثیر روی گرازماهی‌های منطقه دارد. آن‌ها از صداهای زیادی که دلفین تولید می‌کرد، شگفت‌زده شدند. اولگا  فیلاتووا، نویسنده اصلی مطالعه از دانشگاه جنوب دانمارک در ایمیلی به لایوساینس نوشت: «از روی کنجکاوی تصمیم گرفتم ضبط کننده‌ای را به ابزارهایی که درون آب می‌فرستادیم، اضافه کنم تا صداهای اطراف را ضبط کند. فکر می‌کردم ممکن است از دوردست‌ها صداهای سوت‌مانند بشنوم؛ اما انتظار ضبط هزاران صدای مختلف را نداشتم.»

پژوهشگران بیش از ۶۹ روز بین ۸ سپتامبر ۲۰۲۲ تا ۱۴ فوریه ۲۰۲۳، تعداد ۱۰٬۸۳۳ صدا را شناسایی کردند که شامل انواع مختلفی بود که در ارتباطات بین آن‌ها استفاده می‌شود. این صداها شامل ۲۲۹۱ سوت، ۲۲۸۸ پالس انفجاری (مجموعه‌ای سریع از کلیک‌ها که گاهی با پرخاشگری مرتبط هستند)، ۵۴۸۷ صدای دارای فرکانس پایین و ۷۶۷ صدای کوبشی بودند.

در میان صداهای ضبط‌شده، دلفین موردنظر سه صدای سوت متمایز تولید کرد. به‌گفته‌ی فیلاتووا، دلفین‌های پوزه بطری سوت‌های منحصر‌به‌فرد دارند. او می‌گوید: «اگر نمی‌دانستیم دله تنها است، شاید به این نتیجه می‌رسیدیم که گروهی متشکل از حداقل سه دلفین درحال برقراری تعاملات اجتماعی مختلف هستند.»

فیلاتووا انتظار نداشت صدای سوتی بشنود، چرا که این صداها اغلب برای برقراری ارتباط استفاده می‌شود؛ یعنی حداقل دو دلفین باید باشند تا با ایجاد چنین صداهایی با هم ارتباط برقرار کنند، اما دله تنها بود.

دانشمندان ابتدا فکر کردند دلفین ممکن است با قایق‌سواری در آن نزدیکی در تعامل بوده باشد، اما پس از بررسی متوجه شدند در آن زمان هیچ انسانی در آب نبوده است.

برخی از متخصصان، مانند تئا تیلور مدیر پروژه دلفین ساسکس از اینکه دلفین تنها چنین صداهایی تولید می‌کرد، تعجب نکردند. آن‌ها می‌گویند دلفین‌ها حیوانات پرسروصدایی هستند و برای فعالیت‌های اصلی خود مانند شکار و حس‌کردن محیط اطرافشان به صدا اتکا می‌کنند. آن‌ها همچنین برای برقراری ارتباط در فاصله‌های دور از صدا بهره می‌ببرند.

دلیل اینکه دلفین تنها این‌قدر صدا تولید می‌کرد، هنوز مشخص نیست. شاید او با خودش حرف می‌زده یا شاید هم صداها به‌طور غیرارادی و به دلیل احساس خاصی در او تولید شده باشد؛ مثل زمانی که ما حتی وقتی کسی اطرافمان نیست که صدایمان را بشنود، با خواندن مطلبی یا به یاد آوردن چیزی می‌خندیم.

نظریه‌ی دیگر این است که شاید دلفین در تلاش بوده است تا توجه دلفین‌های دیگری را که در آن نزدیکی بودند، جلب کند. گرچه این ایده بعید به‌نظر می‌رسد؛ چرا که او سه سال را در منطقه گذرانده بود و احتمالا خبر داشت دلفین دیگری در آنجا وجود ندارد.

از دیدگاه تیلور، این ایده که صداهای دلفین ممکن است ناشی از احساسات غیرارادی او باشد، جذاب‌ترین بخش مطالعه است. او می‌گوید: «این مشاهدات سوالات زیادی را در این باره مطرح می‌کند که آیا می‌توانیم از ارتباطات دلفین‌ها برای درک بهتر رفتار و احساساتشان در طبیعت استفاده کنیم یا خیر.»

پژوهشگران معمولاً صداهای دلفین‌های تنها را ضبط نمی‌کنند. فیلاتووا می‌گوید: «آن‌ها به‌عنوان موجودات طردشده و عجیب تلقی می‌شوند و ‌کسی انتظار ندارد آن‌ها صداهای پراهمیتی تولید کنند.»

یافته‌های پژوهشگران در مجله‌ی  Bioacoustics منتشر شده است.